1741 Lokanta

Osmanlı zamanında yapılan son hamam olarak da ayrı bir yeri olan Cağaloğlu Hamamı içerisinde yeni bir tasarım geliştirmek, bazı zorlukları beraberinde getirmiş olsa da, zaman içerisinde tüm bu noktalar yerini keyifli çözüm arayışlarına bırakmıştır. Dönemine ait yaşantıda ve halen süregelen kültürümüzde sosyal bir yapı olarak karşımıza çıkan hamam binasında; konunun restoran olması, ve ötesinde bir şef-restoran olması; birçok uzmanlığın ve tecrübenin buluşma noktası fikriyle tüm ekibin heyecanını sürekli ayakta tutan en önemli husus olmuştur. 1741 Lokanta için yapılan tasarım, hamamın alt kat ve üst kat avlularını kapsamaktadır. Dolayısıyla tamamen açık bir alanda kendine has bir dil oluşturmak, ve en önemlisi bu dili çok güçlü bir mimari kabuğun içerisinde tasarlamak, en hassasiyetle yaklaşılan ve emek sarfedilen arayışlar olmuştur.

Bu proje ile; Tarihi Yarımada''''nın bir anlamda eksikliğini de çektiği; uzun uzun oturulan ve eskiden beri kültürümüzde yer aldığı gibi hep birlikte toplanıp sohbetler eşliğinde keyifli yemekler yenen, dönemin zerafetini konforuyla birlikte sunan bir mekan yaratılmak istenmiştir. Mimarinin temel elemanları olan işlev, form ve malzeme; tasarımın gerçeğe dönüştürülmesinde en güçlü enstrümanlar olmuştur. İşleve ait her detay işveren ve birebir şef ile birlikte süreç içerisinde şekillenirken; iç mimari dili oluşturan malzeme ve formlar, ana mimari kabuğa dokunmayan, ona saygı duyarken aynı zamanda bir sahne gibi öne çıkaran bir yaklaşımla ele alınmıştır. Dönemine ait bir ana unsur olan geometrik tekrar, restoran alanını sınırlayan bir kabuk olarak yer almaktadır. Bu kabuk, zanaatı vurgulayan bir fikir ile metalden üretilmiş ve bazı parçaları küçük bir mekanda yansımalar yaratmak adına aynalarla birleştirilmiştir.

Yine bu kabuk, teknik anlamda bir avlu içerisinde yeşil bir bahçe yaratma hayali için gerekli donanımı sağlayan, ses ekipmanlarını taşıyan, tarihi duvarları vurgulamak üzere yerleştirilen aydınlatmaları gizleyen ve yemek alanını aydınlatmak için tasarlanan apliklerin asıldığı işlevsel bir yüzey olarak düşünülmüştür. Bar bölümünde ve büyük masada kullanılan mermer, kimliğe önemli ölçüde katkısı olan bir renk ve dokuda seçilmiş, bu kimlik bütüncül bir yaklaşımla servis ekibinin kıyafet detaylarına kadar taşınmıştır. Hareketli mobilyalarda çoğunlukla yaz aylarında hizmet verecek olan mekanın ferahlığı ve bahçe hafızasına ait doku ve renkler esas alınmıştır. Zeytin ve limon ağaçları, sarmaşıklar, yaseminler gibi bitkilerden oluşan genel peyzaj yaklaşımı, yine bu fikrin devamı niteliğinde ve mekanın en önemli verilerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır.