Mevcut kot farkının 144 m olarak tespit edildiği ve eğimlerin ortalama değerlerine göre 3 bölgeye ayrıldığı yerleşkede; 1. bölge eğitim, idari ve kültürel birimlerin bulunduğu öncelikli yapılaşma bölgesini; 2. bölge gelişim alanlarını ve 3. bölge rekreasyon alanlarını içermektedir.
Yerleşkenin dolaşım kurgusunda taşıt trafiğinin yaya ulaşımı üzerindeki olumsuz etkisini ortadan kaldırmak için, taşıt dolaşımının kampüsün çeperinden sağlandığı ve merkezde bir yaya allesinin yerleşkenin omurgasını oluşturduğu Rad-Burn Sistemi tercih edilmiştir. Tasarımda yaya yollarına karar verilmeden önce zaman analizleri yapılmış, yayaların sıkılmadan yürüyebilecekleri, ana alleye eklemlenerek gelişen, dinamik perspektifte bir bina yerleşimi hedeflenmiştir. Alleden alınan yayalar arazideki eğim ve soğuk iklim koşulları dikkate alınarak mevcut kampüse bağlanan bir sosyal tünele yönlendirilmektedir. Yerleşke bina ve işlev hiyerarşisine göre bölgelendirme tekniğiyle organize edilmiş; böylelikle kurgulanan master planın uzun vadeli, esnek ve gelişime açık olması sağlanmıştır.