D Cafe Personel Kafeteryası

Yatırımcının Şekerpınar kampüsü içerisinde tasarlanan D Cafe, yalın mimari dili ve insani ölçeği ile davetkar bir tavır ortaya koyarken, şeffaf ve dışa dönük yapısı ve yüzeyindeki çizgisel detaylarıyla, masif kütlesinin zincirlerini kıran pragmatik ve kullanıcı dostu bir sosyal iletişim alanı oluşturdu.

Yapı tasarımında, planimetrik, cephe ve kütlesel düzeyde ana fikri yansıtan yalınlık, sadelik, kullanım kolaylığı gibi yaklaşımlar, iç mekan donatılarında da, malzeme, doku ve renk seçimlerinde kendini gösterdi. Esnek kullanıma olanak sağlayan iç mekan, aynı zamanda kütlenin dış görünümüyle aynı tasarım dilini devam ettiren bütüncül bir tarzda ele alındı.

Cephede doğal ışıktan faydalanmak ve kullanıcıların peyzaj ile görsel iletişimini arttırmak adına şeffaflık ön planda tutuldu. Cam doğramalardaki detayların, yapı cephesi boyunca yarı geçirgen delikli siyah plakalar ile tamamlanması, ışık-gölge oyunlarına olanak veren bütünleşik bir yapı yüzeyi oluşturdu. Geri dönüşümden elde edilen çelik plakaların mat ve pürüzlü dokusuyla, yapı kabuğu bir yandan gölgeleyen bir saçak işlevi görürken bir yandan da kütle kontürlerini tanımladı.

Tek katlı yapının, insan ölçeğine temas eden boyutu, kullanıcı dostu tasarımı ve geri dönüşümlü malzemelerle tanımlanmış yüzeyi, yapının karakterini niteleyen özellikler olarak değerlendirildi.

Yapı formu, ön kısımdaki yeşil alanla bütünleşen, dışa dönük bir karakter sergilerken, mekanı da salt, kitlesel bir mimari düzenden ziyade ardışık geçirgenlikler üzerinden, çevresiyle fiziksel bağlamlar kurmaya yöneltti. Bu durum aynı zamanda, mekanın kullanım olanaklarını da yeme-içme, dinlenme, soluklanma, sohbet etme, oturma, gölgelenme, uzanma vb. gibi kamusal boyutlara ulaştırdı. Kampüsün yerleşim alanları arasında, şehir imkanlarından mahrum konumu düşünüldüğünde, yapı tasarımına yön vermiş bu ilkesel hedefin,  kullanıcılar açısından önemli bir açığa cevap vermiş oldu.