İki Pınar Camii

Geleneksel ibadet mekanlarının tipolojik bağlamını genişleterek önerilen İki Pınar Cami, kent ölçeğindeki ilişkilerini irdelemek ve ibadet mekanının kendi iç programını yeniden düşünmek ve kurgulamak üzere tasarlanmıştır. Cami, proje alanı çevresindeki parklar ile beraber bir bütün olarak ele alınmıştır. 

İki Pınar Cami kendi salt programı ve önerdiği ek eşlevleriyle parselin kent içinde bir geçiş alanı gibi hareket etmesini sağlamaktadır. Tasarım, İslam mimarisinin gerektirdiği zorunlu öğeleri dışarıda bırakarak, biçimsel ve sembolik referanslara dayanmadan farklı “kullanım” biçimlerinin esnekliğinden ilham alır. Önerilen kentsel grid, farklı malzeme tekniklerinin ugulanması ve fraktal çözüm yapının unsurlarının ihtiyaç halinde ayrışması, kopması, yeniden eklenmesi ve program arasındaki esnek kullanımlarına izin verir. Böylece yapı kent ölçeğinde algılanan, uzaktan izlenilen sembolik bir obje değil, çevresinde, içinde dolaşılan ve güneşin hareketine göre her saat başka başka forma dönüşen, yaşanan bir yapıya dönüşür.

Camilere ek işlevlerin eklenmesi programın zorunlu bir parçası olarak iki açıdan değerlendirilmiştir. Birincisi, yapının kent hayatına daha aktif bir biçimde entegre olabilmesi ikincisi ise ihtiyaçlara göre mekan optimizasyonunun yapılabilmesidir. Yapıda, ibadet mekanının ihtiyaç programında talep edilen işlevlerine ek olarak, konferans salonu, toplantı odaları ve sürekli eğitim merkezi yapının ekonomisine katkı sağlayan sürdürülebilir bir öğe olarak önerilmiştir. Ek olarak, çay evi, aile rehberlik merkezi, kitap okuma ve satış salonu yapıdan koparılarak tasarlanan avlu girişindeki kütlelerde önerilmiştir. Avlu, cami tipolojisinde önemli bir öğedir ve burada ibadet mekânına girmeden önce hem bir ara bölge olarak, hem de iç mekân kapasitesinin yetmediği noktalarda açık bir ibadet mekanı olarak tariflenmiştir.

Arsanın çevresindeki bir kat yüksekliğini bulan kot farklılıkları sayesinde, her fonksiyon en az noktadan direk olarak ulaşılabilen ve birbirinin kullanım senaryolarını kesmeyecek şekilde tasarlanmıştır. Cami’nin ana salonu giriş kotunda tariflenirken, kadınlar için ibadet mekanı asma katta, kreş, oyun alanı, konferans salonu ve otopark alt kotlarda çözümlenmiştir. Cami’lerin en önemli simgesel ve işlevsel öğesi olarak tariflenen minare, burada salonun en yüksek modülü olarak yükseltilmiş ve yapı bütünlüğü içinde geleneksel minare algısından koparılarak yapı tektoniğinin bir parçası haline gelmiştir. İç mekanların her yönden doğal ışık alması ve önerilen sık düşey elemanların gölgeleri ile farklı etkiler yaratması hedeflenmiştir.

Yapının strüktür sistemi çelik ve betonarmedir. Duvar malzemesi olarak çelik taşıyıcılar arasında tasarlanan cam yüzeyler dışında, cephede metal ve ahşaptan oluşan yüksek yalıtım değerine sahip kompozit elemanlar kullanılacaktır. Yapının nerede başlayıp nerede bittiği izlenimini belirsiz kılan bronz tonlardaki bu kompozit elemanlar ayrıca günün farklı saatlerinde değişen gün ışığı ile yapıyı dramatik bir biçimde değiştirmektedir. Yapıda pasif iklimlendirme stratejileri uygulanarak yapının ömrünün en üst düzeye çıkarılması hedeflenmiştir. Yüksek yalıtım değerlerine sahip yapı elemanları, yüksek performanslı camlar, ısı adalarının oluşmasını önleyen bitkisel toprak kullanımı, duvarlarda kullanılan sandviç paneller, ışık kuyularında kullanılan çift cidarlı cepheler yapı kalitesi ve yüksek performansa katkı sağlayan unsurlardır.