Turuncu Ev

Arazi, ODTÜ Ormanı ve kent manzarasına hâkimdir. Yapı çelik bir strüktüre sahiptir. Proje, işverenin başlangıçta verdiği programın üzerine mimarların kendi tasarım programlarını yazmalarıyla şekillenmiştir. Bu program, eldeki malzemenin, mimari elemanların, işveren taleplerinin, hacimsel ihtiyaçların, arazinin, Ankara ikliminin ve habitatının, projeye katılan mimar ve mühendislerin, ve daha birçok girdinin aralarındaki esnek ilişkilerin kurulması prensibine dayanır. Tasarımın programının yazılmasına “ilişki tasarımı” da denebilir. “İlişki tasarımı”, yalnızca fonksiyonel programlar arasındaki ilişkiyi değil, çizimle mimar, mimarla mal sahibi ve mal sahibiyle çizim arasındaki ilişkiyi de kurgular. Tasarım programı, İşveren’in sürece dahil edildiği diyagramlarla desteklenmiştir. Tasarım, bu anlayışla yapıya doğru giden yolun sistemini kurmaktadır. Böylece, başlangıç fikri bozulmadan esnek bir süreç izlenmiştir. 

Binanın tasarımı, özerk odalar arasında iç-dış ilişkisini kuran yüzeyler ve bu odaları ilişkilendiren dolaşım diyagramı yoluyla geliştirilmiştir. Tüm odalar, İşveren’in özellikli olarak belirlediği ihtiyaçlara göre boyutlandırılmıştır. Örneğin, yemek odasının boyutları, mal sahibine ait mevcut bir İran halısına referansla oluşturulmuştur. Her oda, çelik strüktürün olanak verdiği ikinci bir cidara sahiptir. Çift cidarın iç yüzeylerine, kullanıcıdan gelen isteklere ve teknik gereksinimlere göre şaft, kapı, niş, yağmur iniş borusu, dolaplar, vb. elemanlar yerleştirilmiştir. Böylece teknik ve kullanıcıdan gelen gereksinimler çift cidar yardımıyla başlangıç diyagramına entegre edilmiştir. Ayrıca, tüm çelik strüktür 60cmx60cm'lik bir gride oturtularak, diyagramlar için sayısal bir sistem oluşturulmuştur.